कबिता (परमात्मा) -दिनेश गौतम

सापटी लिएर
तिम्रै गुलाबी ओठको रङ्ग
फुलेको हुनुपर्छ गुलाब
तिम्रै निधारको टीका मागेर
रातो भएको हुनुपर्छ
लालीगुराँस पनि
तिमीलाई छोएको हावाले छोएदेखि
सुगन्धित भएको हुनुपर्छ जम्मै फूलहरु
तिमी मुस्कुराउनु भन्दा पहिले
कसैले देखेको थिएन होला इन्द्रेणी
मलाई विश्वास छ
तिमीलाई देखेपछि मात्र
भएको हुनुपर्छ
स्वर्ग र आनन्दको परिकल्पना ।
पहिलो पटक
तिमीलाई बोलाउन
को हो भनेको हुनुपर्छ कोइलीले
तिम्रै यादहरुमा लेखिएको हुनुपर्छ
गीत, गजल र कविता
तिमीले छोएदेखि
हलुँगो भएको हुनुपर्छ कपास
गंगालाई पवित्र भनियो सायद
तिमीले नुहाएदेखि
तिमीलाई हेर्नकै लागि
अग्लो भएको हुनुपर्छ हिमाल
तिमीलाई देखेदेखि नै
राती राती मात्र
उदाएको हुनुपर्छ जून ।
किन बर्सेनी
डाँको छोडीछोडी आकाश
घनघोर रुने गर्छ
कुनै चोटले तिमी पनि
रोएको हुनुपर्छ
मालिक !
तिमीलाई सम्झेर हैन
तिम्रो नाक,ओठ
निधार, आँखा, कपाल छोएर
छोएर तिम्रो सिङ्गै अनुहार
घनघोर रुन मन छ ।
पुस्तकप्रसाद